Αστικοί μύθοι ευρείας κατανάλωσης.

Τους ακούμε καθημερινά: στα τηλεπαράθυρα, στις παρέες, στον καφέ, στη στάση του λεωφορείου, στην ουρά της εφορίας. Μας σπάνε τα νεύρα και τεστάρουν την υπομονή μας. Κάτι πρέπει να κάνουμε για αυτό.

Ξεκινάμε από τον πιο εκνευριστικό.

"Φέρτε πίσω τα κλεμμένα!"
Ναι, εσένα περίμενουν τα κλεμμένα, να τα φέρεις πίσω και να αποκαταστήσεις τη δικαιοσύνη. Διότι οι καταχραστές του δημόσιου χρήματος δεν είναι τόσο ηλίθιοι (βασικά καθόλου ηλίθιοι δεν είναι) για να έχουν τα κλοπιμαία σε κοινή θέα και άμεσα προσπελάσιμα στις δαγκάνες της δικαιοσύνης. Ακόμα λοιπόν και αν αποδοθεί δικαιοσύνη (γιατί μην το ξεχνάμε δεν αποφασίζει ο βασιλιάς Σολομώντας ή η βούληση του κύριαρχου λαού για το ποιος έκλεψε ή όχι, αλλά τα δικαστήρια) τα λεφτά αυτά το πιο πιθανό είναι να έχουν κάνει φτερά. Δόξα το θεό...υπάρχουν ένα σωρό offshore εταιρείες, φορολογικοί παράδεισοι, τραπεζικές θυρίδες στην Ελβετία μέχρι και σεντούκια να θάψεις στην αυλή του χωριού. Το μαύρο χρήμα, όμορφα κρύβεται. Και αν δεν κρύβεται, όμορφα καταναλώνετε θα έλεγα επιπλέον....

Αλλά ακόμα και αν γινόταν ένα θαύμα, και όπως ο αμαρτώλος Σαούλ που είδε το φως το αληθινό, οι καταχραστές μετάνιωναν και τα επέστρεφαν αυτόβουλα (διότι μόνον έτσι μπορούν να επιστραφούν...)...για τι πόσο θα μιλάγαμε; 1-2 δις; 3 μήπως; Για δες το ύψος του δημόσιου χρεούς. Όχι για να μην κοροιδευόμαστε δηλαδή ότι θα γλιτώναμε την τρόικα. Πάλι πάνω...στην τρόικα, θα καθόμασταν.

"Χαρίζουν λεφτά στις τράπεζες"

Ε, όταν διαδίδονται τέτοιες μαλακίες, πως να μην βρεθούν μερικοί παλαβοί να κάψουν ζωντανούς αθώους εργαζόμενους;

Καταρχήν, για να μην παρεξηγήθουμε. Η σημερινή κρίση συνεπάγεται και την ιδεολογική χρεωκοπία των τραπεζιτών που ενώ την εποχή των παχαιών αγελάδων υπήρξαν φανατικοί πολέμιοι της κρατικής παρέμβασης και μας τα είχαν κάνει τσουρέκια με την ελεύθερη αγορά, σήμερα έχουν λουφάξει κάτω από τις προσταυτευτικές αγκάλες του κρατικού πατερναλισμού. Γλείφουν εκεί που φτύνουν, με απλά λόγια.  Όμως άλλο αυτό και άλλο η παραπάνω ανακρίβεια. Το πακέτο στήριξης του τραπεζικού συστήματος περιλαμβάνει προνομιούχες μετοχές που αγοράζει το κράτος με υποχρεωτικό μέρισμα της τάξης του 10% (άρα λειτουργεί σαν δανεισμός των τραπεζών από το κράτος) και εγγυήσεις που δεν συνιστούν φυσικά εκταμίευση οποιουδήποτε ποσού (παρά μόνον αν εκπέσουν οι εγγυήσεις, αλλά τότε έχετε γεια βρυσούλες...), ούτε επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό.

Προνομιακή μεταχείριση των τραπεζών; Σίγουρα Ναι. Άλλο αυτό όμως και άλλο ο επικίνδυνος λαϊκισμός που κρύβεται πίσω από το ρήμα "χαρίζω".

"Η Ελλάδα ξεπουλιέται στις πολυεθνικές"

Καλά ρε φίλε, τις πολεθνικές τις ρώτησες αν θέλουν να μας αγοράσουν; Για δες τι έπαθαν οι κακόμοιροι οι Γερμανοί με τον ΟΤΕ ή ακόμα χειρότερα οι Γάλλοι της Credit Agricole με την Εμπορική. Όταν πουλήθηκε η Εμπορική στους Γάλλους φώναζαν για ξεπούλημα. Ναι, ξεπούλημα στα 25 ευρώ/ μετοχή...ενώ σήμερα έχει 2,5 ευρώ! Κοροϊδα τους πιάσαμε! Για να μη πω για ALDI, BP και Shell που πήραν κανονικότατα τον πούλο και πόσοι άλλοι ακόμα έπονται... Αλλά το πιο εκνευριστικό είναι ότι αυτό το επιχείρημα/μύθος χρησιμοποιείται κατά κόρον από τις συντεχνίες που πασχίζουν να μας πείσουν πόσο χειρότερος θα γίνει ο κόσμος, αν η κυβέρνηση πειράξει τα ιερά συντεχνιακά τους συμφέροντα. Θα δείτε λοιπόν τώρα που έρχεται η σειρά των συμβολαιογράφων ότι ένα από τα επιχειρήματα που θα χρησιμοποιήσουν είναι ότι το νομοσχέδιο στην πραγματικότητα προωθεί τα συμφέροντα των μεγάλων τραπεζών που πλέον θα προσφέρουν τέτοιου είδους υπηρεσίες.

Ε, λοιπόν θα σας το πω ωμά.

Από εσάς προτιμώ τις τράπεζες. Και όχι μόνο εγώ τις προτιμώ, αλλά και ο άμοιρος υπάλληλος/ασκούμενος που απασχολείτε και τον πληρώνετε με τρεις και εξήντα ενώ εσείς βγάζετε τα κέρατα σας. Ναι και αυτός θα προτιμούσε να ήταν υπάλληλος μιας τράπεζας παρά δικός σας.