Το τελευταίο συμβολικό κάστρο της μεταπολίτευσης, το πανεπιστημιακό άσυλο, είναι θέμα χρόνου να πέσει. Θέσμοι που δεν είναι έμπρακτα χρήσιμοι, η κοινωνία τείνει να τους αποβάλλει. Είτε μας αρέσει, είτε δεν μας αρέσει. Πάντα υπάρχει μια αδράνεια, μια αντίσταση στην αλλαγή, που συνεπάγεται απλώς μια χρονική μετάθεση και τίποτε παραπάνω. Κακά τα ψέμματα, σε μια αληθινή δημοκρατία, οι ιδέες και η ελευθερία του λόγου προστατεύονται εκ των πραγμάτων. Από την άλλη ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, δεν πρόκειται να κολλήσει στη συναίνεση ή μη των όποιων πρυτανικών αρχών.
Η χρονική συγκυρία όμως που η αντιπολίτευση έθεσε το ζήτημα είναι εντελώς ακατάλληλη. Η περίοδος είναι ιδιαίτερα κρίσιμη, για να ρισκάρεις μια ενδεχόμενη κοινωνική αναταραχή εξαιτίας μιας μεταρρύθμισης που ενώ είναι επίπονη, δεν έχει καμία πρακτική σημασία. Η κυβέρνηση το γνωρίζει και για αυτό το λόγο θα εναντιωθεί σθεναρά σε οποιαδήποτε συζήτηση περί της κατάργησης του ασύλου, παρόλο που φυσικά δεκάρα δεν δίνει για το άσυλο. Και όντως, για ποιο λόγο να δώσει την αφορμή για μια κοινωνική σύγκρουση που φέρει μια πιθανότητα αποσταθεροποιήσης της χώρας (που δεν θέλει και πολύ για να εκτροχιαστεί); Αν για κάτι παραδέχομαι τους πασόκους είναι η πονηριά τους. Διάβολοι, στην κυριολεξία. Ένας Άδωνις, λόγου χάρη, θα είχε αιματοκυλίσει την Ελλάδα. Από την άλλη, οι σατανάδες αυτοί περνάνε ότι όργια θέλουν και δεν ανοίγει ρουθούνι.
Στο μεταξύ, η δεξιά αντιπολίτευση -που έφερε το θέμα στο προσκήνιο- γνωρίζει και αυτή με τη σειρά της ότι δεν είναι κατάλληλη η στιγμή. Όμως μυρίστηκε αίμα. Ολοένα μεγαλώνει η αγανάκτηση μιας διόλου ευκαταφρόνητης μερίδας του κόσμου με αυτά τα θέματα και είναι κρίμα αυτή η τάση να μην κεφαλαιοποιηθεί πολιτικά. Πρώτος διδάξας: το ΛΑΟΣ.
Η Αριστερά είναι υποχρεωμένη να υπερασπίσει σθεναρά το άσυλο. Με κάποια απροθυμία πάντως από την πλευρά του Περισσού (για τη δεδομένη χρονική στιγμή). Η πολιτική ηγεσία του ΚΚΕ είναι εγκρατής και πειθαρχημένη.Αν μη τι άλλο θα σιχτιρίζουν το ΣΥΡΙΖΑ και τις πρωτοβουλίες του.
Όσο για αυτούς τους συριζαίους...Τι μπορεί να πει κανείς; Η βλακεία σε όλη της το μεγαλείο. Αναρωτιέσαι αν τελικά είναι ηλίθιοι ή βαλτοί. Διότι ακόμα και ένα μικρό παιδί μπορεί να καταλάβει ότι η κατάχρηση ενός δικαιώματος σηματοδοτεί την αρχή του τέλους του. Αν φάει όλη τη μερέντα μονοκοπανιάς και βαρυστομαχιάσει, η μαμά του δεν θα του ξαναπάρει. Στην ήδη ξεχειλωμένη έννοια του πανεπιστημιακού ασύλου κατάφεραν, λοιπόν, να δώσουν ένα καίριο χτύπημα. Επίσης κατάφεραν να οξύνουν τις αντιδράσεις του συντηρητικού μέρους της κοινωνίας απέναντι στη λαθρομετανάστευση, να επιταχύνουν εξελίξεις (φυσικά δυσάρεστες για τους παράνομους μετανάστες) και τέλος να κάνουν τον Άδωνι να φαίνεται κάπως πιο συμπαθής. Ειδικά, αυτό το τελευταίο πρόκειται όντως περί αξιοθαύμαστου κατορθώματος.
