Από το βιβλίο του Μ.Mazower "Η Αυτοκρατορία του Χίτλερ" με αντικείμενο τη ναζιστική κατοχή:
"Αξίζει στ'αλήθεια να κρατιούνται ζωντανοί με τρόφιμα των δυνάμεων του άξονα οι κάτοικοι των ελληνικών πόλεων, που αυτή τη στιγμή φαίνεται πως αποτελούνται από μεταπράτες, μαυραγορίτες, κλεπταποδόχους, κλέφτες και κοπανατζήδες;" ρωτούσε μια γερμανόφωνη εφημερίδα. "Να δούμε ως πότε θα μπορούν οι σκληρά αγωνιζόμενες δυνάμεις του άξονα να συνεχίσουν να θρέφουν ένα πληθυσμό εκατομμμυρίων αργόσχολων!"*
* V.Hionidou, Famine and Death in Occupied Greece, 1941-1944, (Cambridge 2006). Etmektsoglou, "Changes in the Civilian Economy", 199, 214.
Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010
Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010
Mα τι έχει πάθει αυτός;
Δεν ξέρω τι έχει πάθει ο χοντρός. Ίσως του έριξαν ορό της αλήθειας στη μπριζόλα. Όμως οι δηλώσεις του είναι ασυνήθιστα ειλικρινής. Θα σκεφθεί ο πονηρός... "δεν μπορεί, μάλλον εξυπηρετεί συγκεκριμένες σκοπιμότητες". Όχι, δεν το πιστεύω. Απλώς, αυτή η κοιλιά με πόδια λέει ότι του κατέβει στο μυαλό και ακριβώς επειδή είναι παχύδερμο (κυριολεκτικά και μεταφορικά) δεν τον νοιάζει που την επόμενη μέρα θα τον βρίζει όλος ο κόσμος (το 'χει συνηθίσει).
Σχολιάζω λοιπόν τις δηλώσεις του, ιεραρχώντας από την λιγότερο στην περισσότερο αληθινή.
Βόμβα Νο.1: "Μαζί τα φάγαμε, αφού σας διορίζαμε".
Καταρχήν, η χρήση του πρώτου πληθυντικού δείχνει συνενοχή. Λογικά θα έπρεπε να ντρεπόταν για αυτό. Αλλά στα αρχίδια του, είπαμε είναι παχύδερμο. Κατά δεύτερον, η πρόταση παρόλο που δεν είναι ολότελα αληθής, περιέχει σπέρματα αλήθειας. Διότι τρεις είναι οι πηγές της δημοσιονομικής κατάντιας της χώρας:
α) Κρατικοδιαίτοι επιχειρηματίες (έλληνες και ξένοι) που τόσα χρόνια άρμεγαν το ελληνικό δημόσιο.
β) Διεφθαρμένοι δημόσιοι υπάλληλοι.
γ) Αθροές και δίχως λογική προσλήψεις.
Γράφτηκε ότι δεν είναι δυνατόν να ρίχνουμε ευθύνες στον απλό κόσμο. Τι φταίει ο λαός και τα τοιαύτα. Λάθος μεγάλο. Μην χαϊδεύετε τον λαό. Πολιτικοί της καρπαζιάς, δίχως λαό της καρπαζιάς δεν γίνεται. Ο μέσος κομματικός ψηφοφόρος έχει ευθύνη. Αφού τοσα χρόνια τους στήριζε και επωφελήθηκε από αυτούς. Άλλωστε, αν δεν έχει ευθύνη τότε δεν έχει νοήμα η δημοκρατία. Ποιος ο λόγος να ψηφίζουμε αν δεν φέρουμε καμία ευθύνη για το αντίκτυπο της ψήφου μας;
Βόμβα Νο.2: Τα 2/3 των δημοσιών υπαλλήλων είναι άχρηστοι.
Και γιατί τους διόριζες ρε μακάκα τότε; Που κουτσοί, στραβοί ...όλοι στον Άγιο Παντελεήμονα (στο δημόσιο δηλαδή). Πως είναι δυνατόν να λειτουργήσει το κράτος αποτελεσματικά; Παρόλαυτα και ξεχνώντας ποιος εκστόμισε τη δήλωση αυτή...πρέπει να ομολογήσουμε ότι είναι απόλυτα αληθής. Μάλιστα, θα έλεγα ότι για δημόσιους υπάλληλους άνω των 40 ετών, το ποσοστό είναι ακόμα μεγαλύτερο. Λυπάμαι μοναχά το υπόλοιπο 1/3, που όχι μόνο έχει να υποστεί τα σκληρά μέτρα επί δικαίων και αδίκων της τροίκας, αλλά πρέπει να συνεργάζεται καθημερινά με όλους αυτούς τους κομματικούς κοπρίτες.
Βόμβα Νο.3. Η δήλωση του Σαμαρά ότι είναι δυνατόν να μηδενιστεί το έλλειμμα μέσα σε ένα χρόνο δίχως κοινωνικά επώδυνα μέτρα είναι η αρλούμπα της δεκαετίας.
Όχι μόνο της δεκαετίας, του εικοστού αιώνα θα έλεγα. Ανταγωνίζεται δε σε βλακεία και λαϊκισμό το απίστευτο "Λεφτά υπάρχουν" του ΓΑΠ, τις 100.000 νέες προσλήψεις στο δημόσιο του Τσίπρα και τον ελάχιστο μισθό των 1300 ευρώ της Παπαρήγα. Μα πότε επιτέλους θα αποφασίσουν οι πολιτικοί της καρπαζιάς και της φάπας να σέβονται τη νοημοσύνη των πολιτών; Μήπως είναι καιρός να τους αρχίσουμε στις ντομάτες και τα γιαούρτια;
Σχολιάζω λοιπόν τις δηλώσεις του, ιεραρχώντας από την λιγότερο στην περισσότερο αληθινή.
Βόμβα Νο.1: "Μαζί τα φάγαμε, αφού σας διορίζαμε".
Καταρχήν, η χρήση του πρώτου πληθυντικού δείχνει συνενοχή. Λογικά θα έπρεπε να ντρεπόταν για αυτό. Αλλά στα αρχίδια του, είπαμε είναι παχύδερμο. Κατά δεύτερον, η πρόταση παρόλο που δεν είναι ολότελα αληθής, περιέχει σπέρματα αλήθειας. Διότι τρεις είναι οι πηγές της δημοσιονομικής κατάντιας της χώρας:
α) Κρατικοδιαίτοι επιχειρηματίες (έλληνες και ξένοι) που τόσα χρόνια άρμεγαν το ελληνικό δημόσιο.
β) Διεφθαρμένοι δημόσιοι υπάλληλοι.
γ) Αθροές και δίχως λογική προσλήψεις.
Γράφτηκε ότι δεν είναι δυνατόν να ρίχνουμε ευθύνες στον απλό κόσμο. Τι φταίει ο λαός και τα τοιαύτα. Λάθος μεγάλο. Μην χαϊδεύετε τον λαό. Πολιτικοί της καρπαζιάς, δίχως λαό της καρπαζιάς δεν γίνεται. Ο μέσος κομματικός ψηφοφόρος έχει ευθύνη. Αφού τοσα χρόνια τους στήριζε και επωφελήθηκε από αυτούς. Άλλωστε, αν δεν έχει ευθύνη τότε δεν έχει νοήμα η δημοκρατία. Ποιος ο λόγος να ψηφίζουμε αν δεν φέρουμε καμία ευθύνη για το αντίκτυπο της ψήφου μας;
Βόμβα Νο.2: Τα 2/3 των δημοσιών υπαλλήλων είναι άχρηστοι.
Και γιατί τους διόριζες ρε μακάκα τότε; Που κουτσοί, στραβοί ...όλοι στον Άγιο Παντελεήμονα (στο δημόσιο δηλαδή). Πως είναι δυνατόν να λειτουργήσει το κράτος αποτελεσματικά; Παρόλαυτα και ξεχνώντας ποιος εκστόμισε τη δήλωση αυτή...πρέπει να ομολογήσουμε ότι είναι απόλυτα αληθής. Μάλιστα, θα έλεγα ότι για δημόσιους υπάλληλους άνω των 40 ετών, το ποσοστό είναι ακόμα μεγαλύτερο. Λυπάμαι μοναχά το υπόλοιπο 1/3, που όχι μόνο έχει να υποστεί τα σκληρά μέτρα επί δικαίων και αδίκων της τροίκας, αλλά πρέπει να συνεργάζεται καθημερινά με όλους αυτούς τους κομματικούς κοπρίτες.
Βόμβα Νο.3. Η δήλωση του Σαμαρά ότι είναι δυνατόν να μηδενιστεί το έλλειμμα μέσα σε ένα χρόνο δίχως κοινωνικά επώδυνα μέτρα είναι η αρλούμπα της δεκαετίας.
Όχι μόνο της δεκαετίας, του εικοστού αιώνα θα έλεγα. Ανταγωνίζεται δε σε βλακεία και λαϊκισμό το απίστευτο "Λεφτά υπάρχουν" του ΓΑΠ, τις 100.000 νέες προσλήψεις στο δημόσιο του Τσίπρα και τον ελάχιστο μισθό των 1300 ευρώ της Παπαρήγα. Μα πότε επιτέλους θα αποφασίσουν οι πολιτικοί της καρπαζιάς και της φάπας να σέβονται τη νοημοσύνη των πολιτών; Μήπως είναι καιρός να τους αρχίσουμε στις ντομάτες και τα γιαούρτια;
Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010
Πανελλαδικές Εξετάσεις. Τίτλοι Τέλους.
Θύμαμαι στην τρίτη λυκείου είχαμε ένα φιλόλογο που του έλαχε ο κλήρος να διδάξει ένα ξεχασμένο μάθημα φιλοσοφίας. Σιγά τώρα μην καθόταν ο κοπρίτης να μελετήσει Ηράκλειτο, Αναξαγόρα, Αριστοτέλη, Πλάτωνα, Καντ, Λοκ, Νίτσε προκειμένου να τα διδάξει. Τι έκανε λοιπόν; Στρογγυλοκαθόταν στην έδρα και απήγγειλε το σχολικό βιβλίο. Ανά τακτά διαστήματα, μας ζήταγε να υπογραμμίσουμε το τάδε ή το δείνα σημείο, τάχατες να δείξει ότι κάτι έκανε. Ακόμα χειρότερα, είχε το θράσος να μας ζητάει να κάνουμε ησυχία! Για ποιο λόγο; Για να ακούσουμε ένα βαριεστημένο να μας απαγγέλει ασυναρτησίες;
Η αλήθεια είναι ότι για την κατάντια της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, δύο αιτίες μπορούν να διαγνωστούν. Η πρώτη είναι η δημοσιουπαλληλική νοοτροπία των καθηγητών. Κανείς δεν έχει το κίνητρο να κάνει το κάτι παραπάνω, ενώ μια υπαρκτή και καθόλα αξιοσέβαστη μειοψηφία φιλότιμων ανθρώπων, δεν αλλάζει τη γενική εικόνα. Ο δεύτερος λόγος όμως είναι οι πανελλαδικές εξετάσεις.
Το τεράστιο ενδιαφέρον γονιών και μαθητών για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι γνωστό και έχει ως συνέπεια την υποβάθμιση του λυκείου σαν αυθύπαρκτη εκπαιδευτική βαθμίδα, αφού κανείς δεν δίνει δεκάρα για το τι συμβαίνει στα σχολεία. Αν οι μαθητές μπορούσαν να συμμετάσχουν στις πανελλήνιες εξετάσεις, δίχως το απολυτήριο σίγουρα θα το έκαναν. Παράλληλα, οι πανελλήνιες εξετάσεις είναι και η αιτία της άνθισης της παραπαιδείας. Οι γονείς στην προσπάθεια τους να αυξήσουν τις πιθανότητες επιτυχίας του παιδιού τους είναι διατεθείμενοι να πληρώσουν ένα σωρό χρήματα σε φροντιστήρια και ιδιαίτερα, ενώ παράλληλα οι αίθουσες των σχολείων γεμίζουν από κουρασμένους και αδιάφορους μαθητές, αφού το φροντιστήριο είναι αυτό που υποτίθεται θα σου εξασφαλίσει την επιτυχία. Μια επιτυχία που για να εξασφαλιστεί, συν τοις άλλοις, οι μαθητές μετατρέπονται σε παπαγαλάκια (όχι τα χρηματιστηριακά ...).
Συνοπτικά, συμβαίνουν λίγο ως πολύ τα ακόλουθα:
α) Τα Ελληνικά νοικοκυρία πληρώνουν δύο φορές το ίδιο αγαθό (εκπαίδευση). Πόσο λογικό είναι αυτό; Αν οι ιδιωτικές δαπάνες εκτρέπονταν στη δημόσια εκπαίδευση (και αντίστροφα) δεν θα ήταν καλύτερο το αποτέλεσμα;
β) Οι φτωχότεροι επιβαρύνονται περισσότερο (διότι όλοι εκλαμβάνουν τα φροντιστήρια / ιδιαίτερα σαν ένα είδος πρώτης ανάγκης ή σύμφωνα με την τεχνική γλώσσα των οικονομολόγων: οι ιδιωτικές δαπάνες εκπαίδευσης παρουσιάζουν χαμηλή εισοδηματική ελαστικότητα). Πως μπορούμε ύστερα να μιλάμε για δημόσια δωρέαν παιδεία;
γ) Προάγεται η μηχανική απομνημόνευση. Χαρακτηριστικά θυμάμαι ότι απομνημονεύουμε όλοκληρο το βιβλίο της ιστορίας λέξη προς λέξη.
δ) Απαξιώνεται ο χρόνος που περνάει ο μαθητής μέσα στις σχολικές αίθουσες. Το εξηγήσαμε ήδη. Μαθητές και καθηγητές βαριούνται που ζουν.
Κατά τη γνώμη μου, η δυνητική συμβολή της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην παιδεία ενός έθνους είναι τεράστια. Στο δημοτικό τα παιδιά μαθαίνουν τις άκρως απαραίτητες γνώσεις, στο πανεπιστήμιο αποκτούν επιστημονική εξειδίκευση. Αντίθετα, το γυμνάσιο και το λύκειο προσφέρουν μια μοναδική ευκαιρία να αποκτήσει ένας λαός γενική μόρφωση και παιδεία. Να έρθει σε επαφή με δεκάδες διαφορετικά γνωστικά αντικείμενα (ιστορία, φιλοσοφία, ανθρωπολογία, γεωγραφία, βιολογία, χημεία, φυσική), να μάθει την αρχαία γλώσσα καθώς και να χειρίζεται σε ανώτερω επίπεδο τη νεοελληνική, να γνωρίσει με τρόπο δημιουργικό τη λογοτεχνία και την ποίηση καθώς και άλλες τέχνες, να επιμορφωθεί για το πολίτευμα και τη δημοκρατία, να μάθει να διαχειρίζεται τα οικονομικά του και να αθληθεί. Δεν είναι κρίμα που όλα αυτά τα τεράστια κοινωνικά οφέλη επιμένουμε να τα πετάμε στα σκουπίδια;
Θεωρώ ότι η απόφαση για την κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων είναι προς στη σωστή κατεύθυνση. Φυσικά με φοβίζει με τι θα τις αντικαταστήσουν, όπως και το γεγονός ότι πρέπει να γίνουν πολλές ακόμα μεταρρυθμίσεις και αλλαγές στην παιδεία για να είμαστε σε θέση να έχουμε πραγματική παιδεία και όχι το σημερινό έκτρωμα.
Η αλήθεια είναι ότι για την κατάντια της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, δύο αιτίες μπορούν να διαγνωστούν. Η πρώτη είναι η δημοσιουπαλληλική νοοτροπία των καθηγητών. Κανείς δεν έχει το κίνητρο να κάνει το κάτι παραπάνω, ενώ μια υπαρκτή και καθόλα αξιοσέβαστη μειοψηφία φιλότιμων ανθρώπων, δεν αλλάζει τη γενική εικόνα. Ο δεύτερος λόγος όμως είναι οι πανελλαδικές εξετάσεις.
Το τεράστιο ενδιαφέρον γονιών και μαθητών για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι γνωστό και έχει ως συνέπεια την υποβάθμιση του λυκείου σαν αυθύπαρκτη εκπαιδευτική βαθμίδα, αφού κανείς δεν δίνει δεκάρα για το τι συμβαίνει στα σχολεία. Αν οι μαθητές μπορούσαν να συμμετάσχουν στις πανελλήνιες εξετάσεις, δίχως το απολυτήριο σίγουρα θα το έκαναν. Παράλληλα, οι πανελλήνιες εξετάσεις είναι και η αιτία της άνθισης της παραπαιδείας. Οι γονείς στην προσπάθεια τους να αυξήσουν τις πιθανότητες επιτυχίας του παιδιού τους είναι διατεθείμενοι να πληρώσουν ένα σωρό χρήματα σε φροντιστήρια και ιδιαίτερα, ενώ παράλληλα οι αίθουσες των σχολείων γεμίζουν από κουρασμένους και αδιάφορους μαθητές, αφού το φροντιστήριο είναι αυτό που υποτίθεται θα σου εξασφαλίσει την επιτυχία. Μια επιτυχία που για να εξασφαλιστεί, συν τοις άλλοις, οι μαθητές μετατρέπονται σε παπαγαλάκια (όχι τα χρηματιστηριακά ...).
Συνοπτικά, συμβαίνουν λίγο ως πολύ τα ακόλουθα:
α) Τα Ελληνικά νοικοκυρία πληρώνουν δύο φορές το ίδιο αγαθό (εκπαίδευση). Πόσο λογικό είναι αυτό; Αν οι ιδιωτικές δαπάνες εκτρέπονταν στη δημόσια εκπαίδευση (και αντίστροφα) δεν θα ήταν καλύτερο το αποτέλεσμα;
β) Οι φτωχότεροι επιβαρύνονται περισσότερο (διότι όλοι εκλαμβάνουν τα φροντιστήρια / ιδιαίτερα σαν ένα είδος πρώτης ανάγκης ή σύμφωνα με την τεχνική γλώσσα των οικονομολόγων: οι ιδιωτικές δαπάνες εκπαίδευσης παρουσιάζουν χαμηλή εισοδηματική ελαστικότητα). Πως μπορούμε ύστερα να μιλάμε για δημόσια δωρέαν παιδεία;
γ) Προάγεται η μηχανική απομνημόνευση. Χαρακτηριστικά θυμάμαι ότι απομνημονεύουμε όλοκληρο το βιβλίο της ιστορίας λέξη προς λέξη.
δ) Απαξιώνεται ο χρόνος που περνάει ο μαθητής μέσα στις σχολικές αίθουσες. Το εξηγήσαμε ήδη. Μαθητές και καθηγητές βαριούνται που ζουν.
Κατά τη γνώμη μου, η δυνητική συμβολή της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην παιδεία ενός έθνους είναι τεράστια. Στο δημοτικό τα παιδιά μαθαίνουν τις άκρως απαραίτητες γνώσεις, στο πανεπιστήμιο αποκτούν επιστημονική εξειδίκευση. Αντίθετα, το γυμνάσιο και το λύκειο προσφέρουν μια μοναδική ευκαιρία να αποκτήσει ένας λαός γενική μόρφωση και παιδεία. Να έρθει σε επαφή με δεκάδες διαφορετικά γνωστικά αντικείμενα (ιστορία, φιλοσοφία, ανθρωπολογία, γεωγραφία, βιολογία, χημεία, φυσική), να μάθει την αρχαία γλώσσα καθώς και να χειρίζεται σε ανώτερω επίπεδο τη νεοελληνική, να γνωρίσει με τρόπο δημιουργικό τη λογοτεχνία και την ποίηση καθώς και άλλες τέχνες, να επιμορφωθεί για το πολίτευμα και τη δημοκρατία, να μάθει να διαχειρίζεται τα οικονομικά του και να αθληθεί. Δεν είναι κρίμα που όλα αυτά τα τεράστια κοινωνικά οφέλη επιμένουμε να τα πετάμε στα σκουπίδια;
Θεωρώ ότι η απόφαση για την κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων είναι προς στη σωστή κατεύθυνση. Φυσικά με φοβίζει με τι θα τις αντικαταστήσουν, όπως και το γεγονός ότι πρέπει να γίνουν πολλές ακόμα μεταρρυθμίσεις και αλλαγές στην παιδεία για να είμαστε σε θέση να έχουμε πραγματική παιδεία και όχι το σημερινό έκτρωμα.
Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010
Ου ξεβρακωθείς.
- Μια μεγάλη κατάπτωσις της ανθρώπινης αξιοπρέπειας αλλά και σοβαρή αμαρτία, που παρατηρείται ιδιαίτερα το καλοκαίρι, είναι ο γυμνισμός.
- Η ντροπή είναι έμφυτη σε όλους τους λαούς της γης. Ακόμα και οι άγριοι που ζουν στη ζούγκλα και στις στέππες σκεπάζουν τη γυμνότητα τους.
- Πέρα όμως απ'αυτά, η άσεμνη εμφάνιση είναι και σοβαρό αμάρτημα αφού γίνεται αφορμή να σκανδαλιστούν και να αμαρτήσουν άνθρωποι.
- Ένας πατέρας της Εκκλησίας προειδοποιεί: "Γνώριζε ότι όσες ψυχές κάψει το άσεμνο ντύσιμο σου, θα τις ζητήσει ο Θεός από τα χέρια σου;"
- "Μια γυναίκα προκλητικά ντυμένη είναι σαν να προσφέρνει στους περαστικούς ένα ποτήρι δηλητήριο. Κι αν ακόμα κανείς δεν το ήπιες, αυτή είναι όμως ένοχη". Ισίδωρος Πηλουσιώτης.
- "Πας ο βλέπων γυναίκα προς το επιθυμήσαι αυτήν ήδη εμοίχευσεν αυτήν εν τη καρδία αυτού", Ματθαίου 5, 28
"All the things I really like to do are either immoral, illegal, or fattening."
Alexander Woollcott
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)