Φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης...

Μια ιδιαιτερότητα της ελληνικής κοινωνίας είναι ότι συνήθως αυτοί που φωνασκούν και διαμαρτύρονται είναι οι ευνοημένοι. Αντιθέτως, εκείνοι που αδικούνται και θα νομιμοποιούνταν ηθικά να τα κάνουν όλα γης μαδιάμ εξαιτίας αυτών που υφίστανται καθημερινά, συνήθως δεν βγάζουν άχνα!

Τρανταχτό παράδειγμα οι καθημερινές απεργίες, όπου 9 στα 10 πρωτοστατούν οι διάφοροι βολεμένοι των οποιών οι διαμαρτυρίες στρέφονται εναντίων των αχρείων που τολμούν να αγγίζουν τα "εκ θεού" προνόμια τους.

Όπως σήμερα που ταλαιπωρείται για τρίτη μέρα η Αθήνα εξαιτίας της απεργίας των εργαζομένων του ΜΕΤΡΟ ως ένδειξη συμπαράστασης προς τους 280 συμβασιούχους των οποίων οι συμβάσεις δεν ανανεώθηκαν διότι κρίθηκαν παράνομες από το Σώμα Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης. Ορίστε μερικές από αυτές τις προσλήψεις όπως διέρευσαν στον τύπο:


•τριών υπαλλήλων στα βιογραφικά των οποίων υπήρχαν οι χειρόγραφες σημειώσεις «έχεις καμιά θέση κατά νου;», «την είδε ο πρόεδρος» και «η μητέρα του είναι γνωστή της κας Δρακάκη»!

•εκπαιδευόμενου τεχνίτη, στο βιογραφικό του οποίου υπήρχε η ένδειξη «καμία τεχνική εμπειρία, δεν κάνει για τεχνίτης» και «δεν έχει τεχνική εμπειρία, ούτε αντίληψη»...

•οδηγού συρμών με μοναδική εργασιακή εμπειρία ως... μουσικός στην ομάδα συναυλιών του Θ. Πολυκανδριώτη.

•ατόμου που έδωσε συνέντευξη... μία εβδομάδα αφότου προσελήφθη

•υπεύθυνης σταθμού που ήταν φοιτήτρια, χωρίς καμία εργασιακή εμπειρία.

•πρώην ειδικού συμβούλου στο γραφείο υπουργού ΠΕΧΩΔΕ και πρώην οδηγού του υφυπουργού ΠΕΧΩΔΕ.


Πολύ εντυπωσιακή είναι η ειλικρίνια του προέδρου του σωματείου των εργαζόμενων κ. Σταματόπουλου ο οποίος δηλώνει ευθαρσώς ότι "Εάν δεν είχες γνωστό, δεν γινόταν πρόσληψη στο Μετρό" . Κανόνας που δεν αλλάζει ούτε για αυτόν τον ίδιο (καλά όχι ότι είχαμε καμία αμφιβολία):

"Γιατί εγώ που εργάζομαι εδώ δέκα χρόνια από πού έχω μπει, από την πόρτα; Στον οργανισμό οι προσλήψεις δεν γίνονται μέσω ΑΣΕΠ. Οι διευθυντές της εταιρείας κάνουν γνωστό πόσους καινούργιους εργαζόμενους έχουν ανάγκη και οι ενδιαφερόμενοι το μαθαίνουν από γνωστούς που ενδεχομένως έχουν στην εταιρεία. Για παράδειγμα, άλλος γνωρίζει τον διευθυντή, άλλος έχει γνωστό τον συνάδελφο... Έτσι γίνονται οι προσλήψεις στο Μετρό, το οποίο άλλωστε είναι ιδιωτική εταιρεία"

Βέβαια το να λες στην Ελλάδα ότι χρειάζεσαι γνωστό για να προσληφθείς κάπου είναι σαν να λες ότι χέζουν οι αρκούδες στο δάσος (που αλλού θα έχεζαν;). Αυτονοήτα πράγματα δηλαδή, αυτό όμως που δεν είναι αυτονοήτο είναι η διαμαρτυρία των βυσμάτων που πλέον αγγίζει τα όρια του σουρρεαλιστικού!

Ο θεός να βάλει το χέρι του σε αυτή τη χώρα....

Χαρτοπόλεμος

Καθώς ανέβαινα τα βρώμικα σκαλοπάτια της στρατολογίας Ανατολικής Αττικής για την προσκόμιση κάποιων εγγράφων, είχα την διαίσθηση ότι δεν θα ξέμπλεκα μονομιάς. Πάντοτε, όταν επισκέπτομαι δημόσιες υπηρεσίες έχω αυτή την αίσθηση και σχεδόν πάντοτε δικαιώνεται, αφού όλο και κάποιο έγγραφο λείπει ή δεν είναι συμπληρωμένο όπως πρέπει. Και τι έκπληξη! Έτσι έγινε και αυτή τη φορά: το «πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης για κάθε νόμιμη χρήση» έπρεπε να αντικατασταθεί με ένα «πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης για στρατολογική χρήση» που πρακτικά είναι το ίδιο πράγμα βέβαια…αλλά το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον και εις αύριο ξανά στο κυνήγι του χαμένου πιστοποιητικού.


Όμως το κακό με τη γραφειοκρατία έχει παραγίνει. Μια ολόκληρη χώρα έχει επιδοθεί σε έναν ατελείωτο χαρτοπόλεμο όπου πρωτόκολλα, διαβιβαστικά, πιστοποιητικά και αιτήσεις αλλάζουν χιλιάδες χέρια μέχρι να καταλήξουν σε ένα σκονισμένο ράφι όπου τα περιμένει ένα άδοξο, κιτρινισμένο τέλος. Περίπου 1/3 του εργατικού δυναμικού της χώρας απασχολείται στην διευθέτηση αυτών των εγγράφων, ενώ τα υπόλοιπα 2/3 προσπαθούν μάταια να βγάλουν άκρη από δαύτα. Αν μπορούσαμε να εξάγουμε γραφειοκρατία το εμπορικό ισοζύγιο μας δεν θα είχε τίποτε να ζηλέψει από της Γερμανίας ή της Ιαπωνίας. Αλίμονο όμως, κανείς δεν ενδιαφέρετε να εισάγει σφραγισμένα κωλόχαρτα και το αποτέλεσμα είναι να χάνονται καθημερινά δεκάδες χιλιάδες εργατοώρες στο απόλυτο τίποτα, εργατοώρες που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν στην πραγματική παραγωγή, στην εκπαίδευση ή έστω στην ξεκούραση! Χώρια που η τεράστια γραφειοκρατία συμβάλλει στην αύξηση της διαφθοράς. Αν, λόγου χάρη, για μια επένδυση σε φωτοβολταϊκα (καθόλου τυχαίο το παράδειγμα) χρειάζεται να περάσεις από 145 επιτροπές, να προσκομίσεις 514 έγγραφα και να συμπληρώσεις 436 αιτήσεις, τότε γεννάται το κίνητρο να δωροδοκήσεις τον κατάλληλο σφραγιδοφύλακα προκειμένου να αποφύγεις όλη αυτή την τρομερή ταλαιπωρία.

Μπορούμε να περιορίσουμε την γραφειοκρατία; Αλίμονο, αν δεν μπορούμε! Εν έτει 2010 είναι σίγουρο ότι υπάρχει η κατάλληλη τεχνολογία και τεχνογνωσία. Εκείνο που είναι αμφίβολο ότι υπάρχει είναι η πολιτική βούληση αφού σημαντική συρρίκνωση της γραφειοκρατίας θα σήμαινε αυτόματα και ανάλογη συρρίκνωση της ισχύς και επιρροής του πολιτικού κατεστημένου. Διότι, αφενός κάποιοι έχουν τον έλεγχο της γραφειοκρατίας, αφετέρου δημιουργούν θέσεις εργασίας εξ αυτής. Για παράδειγμα, ποια είναι τόσα χρόνια τα συνήθη ρουσφετολογικά όπλα ενός βο(υ)λευτή; Διορισμός μέλους της οικογένειας σε υπαλληλική θέση στο δημόσιο ή αίσια διευθέτηση κάποιας γραφειοκρατικής υπόθεσης (νομιμοποίησεις αυθαιρέτων, αποχαρακτηρισμοί γης, μεταθέσεις, μετατάξεις κτλ).

Impossible is nothing.

Πριν λίγες εβδομάδες και ενώ η χώρα βρισκόταν σε οξεία κρίση (όχι ότι και τώρα δεν είναι...), το ενδιαφέρον των Ελληνικών ΜΜΕ μονοπωλούσε η Τζούλια και οι περιπτύξεις της με το μπουκάλι της σαμπάνιας. Όχι ότι με ενοχλεί τι κάνει η Τζούλια με τον γυάλινο εραστή της, αλλά διαόλε τόσο η τηλεόραση, όσο και ο γραπτός τύπος έχουν εξελιχθεί σε έναν απίστευτο σκουπιδομαγνήτη. Πιο πιθανό είναι να μάθεις ότι χτες το βράδυ η Σούλα Καρατσουλίδου -πρώην παίκτρια του Big Brother no. 4565- εθεάθη στο Island με καυτό φόρεμα, έχοντας ξεχάσει να φορέσει το βρακάκι της παρά ένα σημαντικό καλλιτεχνικό, επιστημονικό ή αθλητικό (εκτός αν αφορά μπάσκετ ή ποδόσφαιρο) επίτευγμα.

Δεν μου κάνει λοιπόν εντύπωση ότι η προσπάθεια του βετεράνου αθλητή της ποδηλασίας Στέλιου Βάσκου να διανύσει δίχως στάση 1.600 χλμ. με το ποδήλατο σε μια διαδρομή που ξεκινάει από τα Τρίκαλα επισκέφτεται τη Βουλγαρία φθάνει στην Τουρκία και επιστρέφει πάλι πίσω στα Τρίκαλα είχε ελάχιστη προβολή! Και μιλάμε για έναν εξωπραγματικό άθλο που απαιτεί πάνω από 60 ώρες κυριολεκτικά ασταμάτης ποδηλασίας εξερευνώντας τα όρια της ανθρώπινης αντοχής.

Ειλικρινά, εμένα αν μου έλεγες να διασχίσω την ίδια διαδρομή οδηγώντας μια Aston Martin DB9 με την Μόνικα Μπελούτσι στο διπλανό κάθισμα να της χαϊδεύω το μπουτάκι όποτε έπληττα, είμαι σίγουρος ότι πάλι δεν θα τα κατάφερνα!

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
  Ειδικά την τωρινή περιόδο που σαν Έλληνες βαλλόμαστε πανταχόθεν, θα έλεγα ότι η προσπάθεια του Βάσκου έχει μια ιδιαίτερη σημειολογική σημασία. Αποδεικνύει έμπρακτα τις απίστευτες δυνατότητες του ανθρώπου όταν κινητήριος δύναμη είναι η προσπάθεια, το πείσμα και η σιδερένια θέληση. Στοιχεία που δυστυχώς σαν λαός μας έλειπαν, αλλά καλούμαστε πλέον να επιδείξουμε.

Για την ιστορία, την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές ο Στέλιος βρίσκεται κάπου κοντά στη Θεσσαλονική έχοντας διασχύσει ήδη περίπου στα 1.300 χλμ. Μακάρι να τα καταφέρει!

http://www.sportrikala.gr/subcat/26/

Σκάκι στην όπερα.

Ο Paul Morphy (1837-1884) ήταν στην εποχή του, αναμφίβολα, ο πιο ισχυρός παίκτης στον κόσμο. Δικηγόρος στο επάγγελμα, πήρε το πτυχίο του μόλις σε ηλικία 20 ετών. Καθότι εκείνη την εποχή σε τόσο μικρή ηλικία δεν επιτρεπόταν να ασκήσει την δικηγορία, για να γεμίσει τον ελεύθερο χρόνο του το έριξε στο σκάκι, όπου στην κυριολεξία διέπρεψε συντρίβοντας όποιον άτυχο κάθησε απέναντι του.

Η πιο διάσημη παρτίδα του που σώζεται έως σήμερα είναι η περίφημη "παρτίδα της όπερας" (the opera game) γνωστή και ως η "σφαγή της όπερας (opera house massacre) που αποτελεί ένα από τα κλασσικά σκακιστικά αριστουργήματα. Παίχτηκε κατά την διάρκεια του διαλείμματος μιας παράστασης, που ο φιλότεχνος Morphy είχε πάει να παρακολουθήσει. Για κακή του τύχη δυο ευγενείς τον αναγνώρισαν και τον πίεσαν να ερθει στο ιδιωτικό τους θυρωρείο για να παίξει μια παρτίδα μαζί τους. Ο Μοrphy φυσικά το τελευταίο που ήθελε να κάνει εκείνη την ώρα ήταν να ρίχνει σκακιστικές φάπες στους δύο αριστοκράτες...παρόλα αυτά καθότι ήταν πολύ ευγενικός και ντροπαλός δεν μπορούσε να αρνηθεί. Η παρτίδα ήταν σύντομη και βιαίη...αλλά τουλάχιστον ο γερμανός δούκας Karl of Brunswick και ο γάλλος αριστοκράτης Count Isouard κερδίσαν μια θέση στην σκακιστική ιστορία!

Λευκά: Paul Morphy

Μαύρα: Duke Karl of Brunswick, Count Isouard

(Για όσους δεν έχουν οικειότητα με την σκακιστική γραφή: Ν=ίππος, Β=Αξιωματικός, R=Πύργος, Q=Βασίλισσα, K=Βασιλιάς, για περισσότερες λεπτομέρειες εδώ: en.wikipedia.org/wiki/Algebraic_chess_notation)


1. e4 e5

2. Nf3 d6

3. d4 Bg4

(διάγραμμα)

Τα μαύρα επέλεξαν την άμυνα Φιλιντορ, μια σταθερή συνέχεια αλλά κάπως παθητική. Δυστυχώς όμως η κίνηση Bg4 είναι αδύνατη. Αν κάποιος θέλει να παίξει την Φιλιντορ ας προτιμήσει καλύτερα το 3....d5xe4

4. dxe5 Bxf3

5. Qxf3 dxe5

6. Bc4 Nf6

7. Qb3 (διάγραμμα)

Προσοχή εδώ αυτή η διπλή απειλή (b7 και f7) συναντάται πολύ συχνά στην πράξη. Τα μάτια σας ανοιχτα!

7. ........Qe7

8. Nc3 c6

Σε αυτό το σημείο ο Morphy μπορούσε να κερδίσει εύκολα ένα πιόνι...αλλά προτίμησε να αναπτύξει ένα ακόμα κομμάτι (τον ίππο στο c3).

9. Bg5 b5 (διάγραμμα)

Οι περισσότεροι προπονητές σκακιού χρησιμοποιούν αυτή την παρτίδα για να δείξουν στους μαθητές τους την σημασία της γρήγορης ανάπτυξης των κομματιών. Δείτε λίγο την θέση, ο λευκός έχει αναπτύξει όλα του τα ελαφρά κομμάτια (πάντα αυτά αναπτύσουμε πρώτα στην αρχη της παρτίδας), ενώ ο μαύρος δεν έχει αναπτύξει σχεδόν τίποτα. Στην ουσία ο λευκός έχει μεγάλο στρατηγικό πλεονέκτημα μέχρι στιγμής, αλλά είναι πολύ σημαντικό να το αξιοποιήσει. Νομίζω ο Νίτσε ήταν αυτός που έγραφε ότι αν η δύναμη δεν ασκείται τότε εξασθενίζει...Εφαρμόζει τέλεια στο σκάκι. Αν έχετε κάποιο στρατηγικό πλεονέκτημα ΠΡΕΠΕΙ να περάσετε σε δυναμική επίθεση, αλλιώς θα το χάσετε.


10. Nxb5! cxb5

11. Bxb5+ Nbd7

12. 0-0-0 (διάγραμμα)

12. ....Rd8

Και εδώ αρχίζουν τα όργανα. Ο λευκός επιτίθεται δίχως έλεος.

13. Rxd7 Rxd7

14. Rd1 Qe6

15. Bxd7+ Nxd7 (διάγραμμα)

O μαύρος με την κίνηση 14....Qe6 προσπαθησε να αλλάξει βασίλισσες. Αμ, δε...να του κάνει την χάρη ο Morphy! Να θυμάστε ότι οι αλλαγές (δηλαδή οι απλοποιήσεις) πάντα είναι υπερ του αμυνόμενου, άρα όταν είμαστε σε επίθεση πρέπει να τις αποφεύγουμε και τούμπαλιν. Το τέλος είναι πολύ θεαματικό, ας το δούμε σε αργή κίνηση!

16. Qb8+! (διάγραμμα)

Ποιήση!

16. ... Nxb8

17. Rd8# (διάγραμμα)

Του λευκού του έχουν απομείνει μόνο δύο κομμάτια, όμως είναι υπεραρκετά! Εξαίσιο τέλος και ο Morphy ήταν ελεύθερος να παρακολουθήσει την παράσταση!