Οικονομικοί δολοφόνοι

Αν φύγεις για διακοπές και αφήσεις το σπίτι σου ξεκλείδωτο, ποιος θα φταίει αν σε κλέψουν; Εσύ ή ο κλέφτης;

Πριν μερικούς μήνες είχε πέσει στα χέρια μου το βιβλίο του J.Perkins: "Ημερολόγιο ενός οικονομικού δολοφόνου". Σύμφωνα με τον συγγραφέα δεν φορούν όλοι οι εγκληματίες κουκούλες και τζίν, ούτε είναι αξύριστοι με το περίστροφο στο χέρι. Υπάρχουν και οι άλλοι, οι κουστουμάτοι με τις γραβάτες, που διαμένουν σε πολυτελή ξενοδοχεία και καπνίζουν πανάκριβα πούρα.

Για να δούμε πως περιγράφει τον ρόλο τους ο J.Perkins (σύμφωνα με τα λεγόμενα του, ήταν ένας από αυτούς): "Καθήκον μου ήταν να προβλέπω τα αποτελέσματα μιας επένδυσης δισεκατομμυρίων σε μια χώρα. Συγκεκριμένα, θα έπρεπε να συντάσσω μελέτες που να προβλέπουν την οικονομική ανάπτυξη της χώρας αυτής για τα επόμενα 20 έως 25 χρόνια και να αξιολογώ τις επιπτώσεις που θα έχουν στην οικονομία τα διάφορα έργα...για παράδειγμα σε μια χώρα θα προσφερόταν η ευκαιρία να αποκτήσει ένα σύγχρονο σύστημα ηλεκτροδότησης..εντολή μου ήταν να δείξω ότι ένα τέτοιο σύστημα θα είχε ως αποτέλεσμα οικονομική ανάπτυξη τέτοιου μεγέθους, ώστε να δικαιολογηθεί το δάνειο".

Μερικές παραγράφους πιο κάτω: " σκοπός των έργων αυτών ήταν να αποφέρουν μεγάλα κέρδη στις ανάδοχες εταιρείες και σε κάποιες λιγοστές οικογένειες με επιρροή στις δανειολήπτριες χώρες, εδραιώνοντας ταυτόχρονα την οικονομική εξάρτηση των χωρών αυτών από τις ΗΠΑ και κατά συνέπεια την πολιτική δέσμευση των κυβερνήσεων τους. ΌΣΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ ΤΟΣΟ ΚΑΛΥΤΕΡΑ (δικά μου κεφαλαία)"

Να το κάνουμε λιανά;

Για να εγκριθεί ένα δάνειο που θα χρηματοδοτήσει μια επένδυση θα πρέπει να προηγηθεί μια μελέτη που να δείχνει ότι η απόδοση της επένδυσης είναι τέτοια που να δικαιολογεί την δαπάνη. Η δουλειά του εν λόγω κυρίου -οικονομικού δολοφόνου όπως ο ίδιος αποκαλεί τον εαυτό του- είναι να συντάξει μια έκθεση με παραποιημένα στοιχεία και ένα σωρό παπατζιλίκια μέσα, που να αποδεικνύει το ζητούμενο. Ότι δηλαδή έχουμε να κάνουμε με μια καταπληκτική επένδυση με τεράστιες αποδόσεις που θα δημιουργήσει τόσες θέσεις εργασίας, θα αυξήσει την ζήτηση τόσο και ένα σωρό άλλες ψευτιές.

Φυσικά, οι πολιτικοί έχουν κάθε κίνητρο να δεχθούν κάτι τέτοιο. Αφού βραχυπρόθεσμα, αύξηση των δημοσίων δαπανών σημαίνει οικονομική ευημερία (διορίζουμε στο δημόσιο, τονώνουμε την τοπική ζήτηση σε διάφορες περιοχές κτλ). παίρνουν και το κατιτίς τους βεβαίως...

Το κλειδί που πρέπει να καταλάβουμε σε όλη την ιστορία είναι ότι πρέπει να ΥΠΕΡΕΚΤΙΜΗΘΕΙ Η ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΗ ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΠΕΝΔΥΣΗΣ (καθήκον του οικ. δολοφόνου). Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να επιτευχθεί ο αυξημένος δανεισμός άλλωστε.

Σας θυμίζει κάτι αυτή η ιστορία;

Μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι τα χρήμα που κατευθύνθηκε στην Ελλάδα τόσα χρόνια, ήταν τόσο ηλίθιο χρήμα που δεν έβλεπε που πήγαινε. Είναι δύσκολο να πιστέψω ότι ο μέσος κουτοπόνηρος μουστακαλής Ελληνάρας δούλευε ψιλό γαζί τόσο καιρό τους κουστουμάτους. Πιο πιθανό είναι οι κουστουμάτοι να παρατηρούσαν τι συνέβαινε και να περίμεναν υπομονετικά. Πλέον, το καρέ του άσσου είναι στα δικά τους χέρια.

Ότι έγινε, έγινε όμως. Το ζήτημα είναι να μην αφήσουμε ξανά το σπίτι ξεκλείδωτο (εδώ ξεκινάν οι δικές μας ευθύνες), όπερ έστι μεθερμηνευόμενον:

α) Έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου. Πρέπει να αρχίσουμε να παράγουμε. Δείτε γύρω σας...όλοι δικηγόροι, οικονομολόγοι, δημόσιοι υπάλληλοι, συμβολαιογράφοι...κανείς δεν παράγει τίποτε! Αυτό πρέπει να αλλάξει τάχιστα. Πρέπει να παράγουμε και να εξάγουμε μέρος της παραγωγής, έτσι μόνο δημιουργείτε πλούτος. Δύο δρόμοι υπάρχουν: είτε ο αποπληθωρισμός (συνταγή ΔΝΤ) που σημαίνει ρίχνουμε μισθούς για να μειωθεί το κόστος παραγωγής  για να γίνουν πιο ανταγωνιστικά τα προϊοντα μας, είτε εξαυλώνουμε την γραφειοκρατία και τη διαφθορά (πάλι με σκοπό την μειώση του κόστους αλλά αυτή την φορά την πληρώνουν οι πραγματικοί φταίχτες). Σε διαρθωτικό επίπεδο, χρειαζόμαστε κίνητρα να πιάσει ο Έλληνας την αξίνα και να αφήσει το στυλό.

β) Δημοσιονομικό έλλειμμα. Εσείς στο νοικοκυρίο σας αφήνετε τα έξοδα > έσοδα; Το κράτος γιατί να το κάνει; Τα πράγματα είναι απλά εδώ. Αύξηση των εσόδων είναι πολύ δύσκολη δίχως οικονομική ανάπτυξη (την φοροδιαφυγή ξεχάστετε την, αν μπορούσαν θα τους είχαν πιάσει ήδη), άρα πάμε μειώση των εξόδων. Πρακτικά σημαίνει μειώση της σπατάλης σε όλα τα επίπεδα και... συγγνώμη αλλά κάποιοι άχρηστοι, κομματικά βαλμένοι υπάλληλοι δίχως αντικείμενο εργασίας πρέπει να πάρουν πόδι. Πολλοί θα σκεφθούν: τι θα κάνουν αυτοί; που θα βρουν δουλειά; κτλ. Δεκάρα δεν δίνω, ας τα σκέφτονταν αυτά όταν κόλλαγαν αφίσες, τώρα δρόμο.

Τουλάχιστον την επόμενη φορά, ας βρει ο κλέφτης την πόρτα διπλοκλειδωμένη.