Ένας Κινγκινάτος θα μας σώσει.

Η Ελλάδα είχε την ατυχία όλα αυτά τα χρόνια να μην έχει στο τιμόνι της έναν αληθινό ηγέτη, παρά απλούς διαχειριστές της εξουσίας. Σε περιόδους ειρήνης και οικονομικής ευμάρειας, όταν δηλαδή όλα βαίνουν καλώς, οι διαχειριστές τα κουτσοκαταφέρνουν. Απλά κρατάνε σταθερό το τιμόνι και το καράβι συνεχίζει την πορεία του. Τα προβλήματα αρχίζουν όταν χαλάσει ο καιρός και επέλθουν οι τρικυμίες και οι θύελλες. Τότε οι καψεροί οι διαχειριστές συνήθως χάνουν τα αυγά και τα πασχάλια.

Κάπως έτσι εξελίχθηκαν τα πράγματα στην Αρχαία Ρώμη το 458 πχ όταν η πόλη βρέθηκε κάτω από την πολιορκία μιας πανίσχυρης γειτονικής φυλής και οι κάτοικοι της κινδύνευσαν με εξανδραποδισμό. Τελευταία ελπίδα ένας σπουδαίος πολιτικός και στρατιωτικός άντρας ο Κινγκινάτος, που ζούσε σε ένα απομακρυσμένο αγρόκτημα διότι είχε εξοριστεί σε μια περίοδο έντονης πολιτικής διαμάχης. Μια αντιπροσωπεία συγκλητικών τον επισκέφθηκε αιφνιδιαστικά και του ζήτησε να αναλάβει ανώτερος στρατιωτικός αρχηγός και να αντιμετωπίσει τους βαρβάρους προτού να είναι αργά. Ο Κιγκινάτος θα μπορούσε να τους διαολοστείλει, αλλά δεν το έκανε διότι υπερίσχυσε μέσα του το αίσθημα του καθήκοντος. Ανέλαβε την ηγεσία του Ρωμαικού στρατού, φρόντισε για την άμεση ενίσχυση και αναδιοργάνωση του και χάρη σε μια σειρά αποφασιστικών κινήσεων και μαχών κατατρόπωσε τους εχθρούς μέσα σε μερικές εβδομάδες.

Ύστερα από την μεγαλειώδη νίκη του, αναγνωρίστηκε ως ήρωας, ενώ γρήγορα βρέθηκε να κρατά στα χέρια του όλη την πολιτική και στρατιωτική ισχύ της Ρώμης.Οποιοσδήποτε στη θέση του θα αναγορευόταν ισόβιος δικτάτορας για να μπορέσει να απολαύσει ανενόχλητος και για πολύ καιρό τις δάφνες της δόξας του. Όχι όμως ο Κιγκινάτος, που εκπλήσσοντας τους πάντες αρνήθηκε την εξουσία πετώντας τις τιμές και τα αξιώματα στα μούτρα τους και επιλέγοντας να γυρίσει πίσω στο αγρόκτημα του. Μόνο ένας θεόμουρλος θα αρνιόταν τις πανέμορφες παλλακίδες, τις ανέσεις του παλατιού, την δύναμη και την εξουσία για να γυρίσει στη χοντροκώλα γυναίκα του και να καλλιεργεί ολημερίς ζαρζαβατικά. Ο θεόμουρλος αυτός ήταν ο Κιγκινάτος, εφεξής ένα πρότυπο πολιτικής αρετής, αυταπάρνησης και εντιμότητας. Ένας αληθινός ηγέτης με βαθιά αίσθηση του καθήκοντος που είναι πολύ δύσκολο να υπερνικήσει ο εχθρός διότι δεν εξαγοράζεται, δεν δειλιάζει, δεν δελεάζεται και δεν διστάζει. Ο σκοπός του ξεπερνάει τις προσωπικές του φιλοδοξίες και η επίτευξη του δεν γίνεται χάρη ανταπόδοσης αλλά ορμάται μόνον από το εσωτερικό καθήκον.

Οι ικανοί άνθρωποι είναι πάντοτε σκληροί αντίπαλοι, αλλά πραγματικά ακαταμάχητος είναι μόνο ο συνδυασμός ικανότητας και αρετής.